بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم

 اين وبلاگ رو به عشق خود آقا ساختم تا هرکي دلش هوايي حرم قشنگش شد بياد و به اين وبلاگ سر بزنه

یادمون نره روز عاشورا و توی زمین کربلا چی گذشت!

جان زهرا(س) اینقدر آسان نبر نام حسین(ع)

قلب مادر را نماید شعله ور نام حسین(ع)

عاشقان بی اشک دیده نام او کی میبرند؟!

فاطمه(س) هم میبرد با چشم تر نام حسین(ع)

هرچه میخوای بگیری از خداوند کریم

در دعای خود بگو وقت سحر نام حسین(ع)

میزند بر هر دل سوزان شرر نام حسین(ع)

نیست راهی بر نجات تو مگر نام حسین(ع)

آقا جان...

فرمودین هر کس حتی اگر سنگی رو دوست داشته باشه

فردای قیامت با همون محشور میشه

سید و مولای...

خودتون میدونید که قلباً دوستتون داریم...

میهمان‏دوستی امام علیه‏السلام

(راوی: یکی از نزدیکان امام رضا علیه‏السلام)

مرد گفت: «سفر سختی بود. یک ماه طول کشید».
امام رضا علیه‏السلام فرمودند: «خوش آمدی!»
ـ «ببخشید که دیروقت رسیدم. بی‏ پناه ‏بودن مرا مجبورکرد که دراین وقت شب، مزاحم شما شوم».
امام لبخندی زدند و فرمودند: «با ما تعارف نکن! ما خانواده‏ای میهمان‏دوست هستیم».
در این هنگام روغن چراغ گردسوز فرونشست و شعله‏اش آرام آرام کم نور شد. میهمان دست برد تا روغن در چراغ بریزد، اما امام دست او را آرام برگرداندند و خود، مخزن چراغ را پر کردند. مرد گفت: «شرمنده‏ام! کاش این‏قدر شما را به زحمت نمی‏انداختم».
امام در حالی که با تکه پارچه‏ای، روغن را از دست مبارکشان پاک می‏کردند، فرمودند: «ما خانواده‏ای نیستیم که میهمان را به زحمت بیندازیم».

ثواب زيارت امام رضا (ع)

حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام) مى فرمايد : كسى كه قبر فرزندم را زيارت كند براى او نزد خدا هفتاد حج مقبول است . راوى مى گويد : گفتم : هفتاد حج ؟! فرمود : آرى ، هفتصد حج . گفتم : هفتصد حج ؟ فرمود : آرى ، هفتاد هزار حج . گفتم : هفتاد هزار حج ؟ فرمود : چه بسا حجى كه پذيرفته نشود ؛ كسى كه او را زيارت كند و يك شب در آن منطقه بخوابد مانند اين است كه خدا را در عرشش زيارت كرده است . گفتم : مانند كسى است كه خدا را در عرشش زيارت كرده است ؟ فرمود : آرى ، هنگامى كه قيامت برپا مى شود چهار نفر از اوّلين و چهار نفر از آخرين بر عرش قرار دارند ، اما چهار نفر اوّلين : نوح و ابراهيم و موسى و عيسى است ؛ اما چهار نفر آخرين : محمد و على و حسن و حسين است . سپس نخ ترازى كشيده مى شود ـ كه خوبان را از بدان جدا مى كند ـ پس زائران قبور ما با ما قرار مى گيرند ، از نظر برترين درجه ، و نزديك ترينشان به عطا و بخشش ، زائران قبر فرزندم على بن موسى الرضا(ع) هستند.

در مورد زیارت حضرت امام رضا(علیه السلام) بیش از چهل روایت از هشت معصوم به دست ما رسیده است که آن روایات را با ذکر سند براتون میذارم تا اینکه زیارت را با شوق بیشتری انجام داده و دعاگوی این حقیر نیز باشید و امید دارم که مورد قبول حضرتش قرار بگیره:

حضرت رضا عليه السّلام فرمود:

« هر كس مرا با دورى راهش زيارت كند و از راه دور به زيارت من بیاید در روز قيامت در سه جایگاه بيارى او خواهم آمد تا او را از ناراحتيهاى آن حال نجات دهم:

اوّل : در آن هنگام كه نامه‏هاى اعمال پخش مى‏شود از جانب راست و از جانب چپ.

دوم : در آن هنگام كه از صراط ميگذرد.

سوم: در آن وقت كه بپاى ميزان عمل ميرسد و عمل او را بررسى كرده مى‏سنجند.»

(عيون‏أخبارالرضا(ع)، ج2، ص255، ح2- الأمالي لشيخ الصدوق، ص121- بحارالانوار، جلد99، صفحه35، حديث14 و43- كامل الزيارات، ص304 - من‏لايحضره‏الفقيه، ج2، ص584، ح3189- وسائل‏الشيعة، ج14، ص551، ح19799- المقنعه لشيخ المفيد- الخصال لشيخ الصدوق، ج1، ص138 - جامع الأخبار، ص21)

نگاهی به زندگی سرار خیر و برکت امام هشتم علیه السلام

امام على بن موسى الرضا عليه السلام بنا به نقل كلينى و شيخ مفيد در يازدهم ذيقعده سال 148 هـ ق در مدينه منوره تولد يافت. پدرش موسى بن جعفرعليه السلام و مادرش نجمه خاتون بود....

*کاش که جارو کشی صحن نصیبم میشد*

*دل من خادم مولای غریبم میشد*

*ماییم و اسیر غمت دیگر هیچ*

*دلداده خاک غمت دیگر هیچ*

*مارا همه شوق کفشداریه تو بس*

*در صحن و سرای حرمت دیگر هیچ*

*آمدم ای شاه تو پناهم بده*

*خط امانی ز گناهم بده*

*لایق وصل تو که من نیستم*

*اذن به یگ لحظه نگاهم بده* 

*محبوب رضاست هر که دل ريش تر است*

*از کعبه صفاي اين حرم بيشتر است*

*اينجاست طبيبي که ندارد نوبت*

*هر دل که شکسته تر بود پيشتر است*

*خسته، افتاده ز پا، آمده زانو مي زد*

*مشکلي داشت به آقاي خودش رو مي زد*

*مي چکد از سر و رويش عرق شرم*

به خاک،

*مشت ها وا شده و پنجه به گيسو مي زد*

*دامني داشت پر از خاطره تيره و تلخ*

*دست در دامن آن ضامن آهو مي زد*

*بليط ماندن است روي دست من*

*در اين همه مسافر حرم نبود جاي من؟!!*

*رفيق عازم سفر، فقط سلام را ببر*

*سفارش گداي حضرت رضا(ع) را ببر*

*هر چند حال و روز زمين و زمان بد است*

*يک تکه از بهشت در آغوش مشهد است*

*حتي اگر به آخر خط هم رسيده اي*

*آنجا براي عشق شروعي مجدد است*

*دل من گم شد،اگر پيدا شد*

*بسپاريدش امانات رضا(ع)*

*و اگر از تپش افتاد دلم*

*ببريدش به ملاقات رضا(ع)*

*از رضا(ع) خواسته ام تا شايد*

*بگذارد که غلامش بشوم*

*همه گفتند محال است ولي*

*دلخوشم من به محالات رضا(ع)*

*باشد که سلامم به امامم برسانی*

*یک قطره از آن جام هم به ما بچشانی*

*در زاویه تابش طوفان زیارت*

* دریای مرا هم به تلاطم بکشانی*

آمده ام، آمدم ای شاه پناهم بده 

خط امانی ز گناهم بده 

ای حَرَمت ملجأ درماندگان 

دور مران از در و راهم بده 

لایق وصل تو که من نیستم 

اذن به یک لحظه نگاهم بده 

لشگر شیطان به کمین من است 

بی کسم ای شاه پناهم بده.....

*********************************************

هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد

نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد

خوشا به حال خیالی که در حرم مانده

و هرچه خاطره دارد از آن حرم دارد

*********************************************

غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد 

از شما دور شدن زار شدن هم دارد 

هر که از چشم بیفتاد محلش ندهند

عبد آلوده شدن خوار شدن هم دارد 

ای طبیبِ همه انگار دلت با ما نیست

بد شدن حس دل آزار شدن هم دارد

از کریمان فقرا جود و کرم می خواهند

لطف بسیار طلبکار شدن هم دارد

تو کیستی شریک غم اهل عالمی

در خاک طوس کعبه اولاد آدمی

آن رازها که از همه پوشیده داشتم

تنها به تو گفتم...

تو محرمی...

ماییم و اسیر غمت دیگر هیچ

دلداده خاک قدمت دیگر هیچ

ما را همه شوق کفشداری تو بس

در صحن و سرای حرمت دیگر هیچ

توو دل یه مزرعه
یه کلاغ روو سیاه
هوایی شده بره
پابوس امام رضا(ع)
اما هی فکر میکنه
اونجا جای کفتراست
اخه من کجا برم
یه کلاغ که روسیاست
منکه توی سیاهی ها از همه روو سیاه ترم
میون اون کبوترا با چه رویی بپرم
توو همین فکرا بودش
کلاغه عاشقونه
یه دلش میگفت برو
یه دلش میگفت بمون
یه دفعه صدایی گفت
تو نترس و راهی شو
به سیاهی فکر نکن تو یه زائری برو....

یا امام رضا(علیه السلام)

دوست دارم صدات کنم، تو هم منو نگاه کنی 

من تورونگات کنم، تو هم منو صدا کنی 

قربون صفات برم، از راه دوری اومدم 

جای دوری نمیره، اگه منو نگاه کنی 

دل من زندونیه، تویی که تنها میتونی 

این قفس رو وا کنی، پرنده رو رها کنی 

میشه کنج حرمت، گوشه قلب من باشه 

میشه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی 

تو غریبی ومنم غریبم 

اما چی میشه دل این غریبه رو با خودت آشنا کنی 

دوست دارم تو ایوون آیینت از صبح تا غروب 

من باهات صفا کنم، تو هم منو دوا کنی 

دلمو گره زدم به پنجرت دارم میرم 

دوست دارم تا برمی گردم گره ها رو وا کنی 

دوست دارم از حالا تا صبح محشر 

همه شب من رضا رضا بگم، تو هم منو رضا کنی

وقتی بساط گریه مهیا نمی شود

وقتی که بغض بین گلو جا نمی شود

وقتی تمام شب به در خانه کریم

در می زند گدا و دری وا نمی شود

وقتی پس از معاینه ها گویدت طبیب

این قلب مرده است مداوا نمی شود

یک راه مانده بهر تو آن هم زیارت است

مشهد برو که کار تو اینجا نمی شود

********

از این همه انزوا مردد شده ام

دیوانه رنگ زرد گنبد شده ام

امروز دلم حال کبوتر دارد

انگار که بیقرار مشهد شده ام...

********

گریه بهانه ای است که عاشق ترم کنی
شاید مرا کبوتر جلد حرم کنی
آقای من! کلاغ به دردت نمی خورد!؟
از راه دورآمده ام باورم کنی
با ذوق وشوق آمده ام حضرت رئوف
فکری به حال رنگِ سیاه پرم کنی
زشتم قبول؛ بچه ی آهو که نیستم
باید نگاه معجزه بر جوهرم کنی
باید تو را به پهلوی زهرا قسم دهم
تا عاقبت به خیرترین نوکرم کنی